O Samain

O Samain e unha festividade de orixe pagán nos paises de orixe celta, tratabase na reprensentación do solstilcio de inverno para eles, onde comezaba un tempo novo despois das boas colleitas pasando o escuro e duro inverno.

Esta festividade levase celebrando fai alo menos 3.000 anos na Europa de raíz celta, chegando incluso a ter unha importantísima reprensentación no novo continente, chegando ata ali gracias os emigrantes irlandeses que a levaron a Estados Unidos, nacendo asi seu famoso Halloween.

E esta unha das celebracións máis antiquisimas dos galegos e unha das millores conservadas o longo dos séculos nos lugares de influenza celta. Seguimos como antaño celebrando que as colleitas xa estan todas recollidas e almacenadas para pasar o duro inverno e asi abandoamos o bo tempo do verán.

Pero o Samain non só era un cambio de estación, senón moito máis, pois nesa noite os espiritus dos antigos defuntos tiñan permiso para voltar o mundo e xuntarse cos seus, deixando asi esa noite fora dos fogares comida e outros bens para estes, ou mesmo tamén para espantalos, tradición que aínda chega a día de hoxe nalgúns lugares da Galiza e aldeas dos redores pertencentes a Leon, Zamora ou Asturies.
Aínda que non fai moitos anos esta celebración pagan estaba en perigo de desaparecer, neste momento esta en recuperación de novo polos galegos. Xa non se recollen tantas colleitas como antaño para a celebración, pero si celebramos o fin do veran e o bo tempo e a entrada do inverno, e mesmo os recordamos os nosos antepasados e acudimos as súas tumbas agora cristiáns en maioria.

Tamén nosos cativos seguen vaciado cabazas (aínda que se cree que antigamente eran nabos, polo menos en Irlanda) e pondolle velas dentro, facendolle a estas caras aterradoras ou amigables que guiaran ou espantaran as almas dos antigos difuntos que nos visitaran nesta noite máxica.

Asi nalgúns lares como Quiroga deixan secar esas mesmas cabazas ata o entroido, para logo usalas como mascaras. Tamén en Ribadabia celebrase nesta noite a famosa "Noite Meiga", onde vistense de pantasmas, trasnos e meigas seus habitantes e o castelo combertese nalgo asi como casa do terror.

Estas só son algunhas das festas máis destacadas desta noite, pero haio moitisimas máis por todo o páis galaico, aldeas, vilas ou cidades celebran unhas millor e outras máis humilde esta máxica noite e fermosa noite, boa noite de Samain a tod@s!!

Meteorito que atravesou Galiza de este a oeste o 17 de agosto de 2011

Este meteorito sorprendeu a moitos galegos, entre eles o autor na noitiña do día 17 de agosto caendo en dirección o Atlántico, os que poidemos velo quedamos abraiados coa súa beleza.

Avistamentos: Na Illa da Toxa o 22 de septembro do 2009

Galaico extrano: rituais dos peregrinos.

Pedras deixadas polos peregrinos a súa chegada a Galiza en O Cebreiro. Para moitos esta e á recta final do camiño polo que queren deixar seu recordo da súa presenza na entrada do pais Galaico.



Nunha das zonas máis máxicas da Galiza, Fisterra, podense atopar moitisimos restos de rituais que a día de hoxe aínda se realizan como en antaño. Estes rituais de orixe pagán, que moitos falan que nun principio tiñan que ver coa fertilidade, agora se comberteron na súa maioria en rituais do fin do camiño de moitos peregrinos. A chegada a Fisterra e o fin do camiño despois de duras e distintas etapas e moitas penas coma a vida mesma, polo que moitos para purificarse queiman nese remoto e máxico "fin do mundo" súas roupas e calzado que ali os levaron para purificarse.

Tablón mundial: Pánico en Misiones: Atacó el "Chupacabras"

De acuerdo a las denuncias de los pueblerinos, una especie de criatura o "algo" extraño mutila y devora sus mejores vacas. El último caso se conoció en un chacra en la colonia de Apóstoles.

Un extraño caso vinculado al célebre Chupacabras se conoció hoy en la colonia de Apóstoles, en una chacra llamada "Tres tranqueras", ubicada casi al límite con la provincia de Corrientes.

Según los pueblerinos, es la tercera vez que el dueño del lugar es víctima del ataque, y siempre se trató de un vacuno. El último hecho, similar al de ahora, ocurrió hace una semana atrás.

En septiembre de 2009 fue la primera vez que sus propietarios observaban asombrados cómo una especie de criatura o "algo" extraño devoraba sus mejores vacas.

De acuerdo a la leyenda -no así para mucha gente- el Chupacabras es una especie de "perro lobo" que ataca animales, desde la zona norte del continente hasta la Patagonia.



La policía investiga el caso con detenimiento. Incluso el propio jefe de la unidad regional VII estuvo en el lugar de los hechos, donde se levantaron huellas. Por ahora, la causa está caratulada como "daños".

Para los médicos veterinarios es un caso extraño y se manejan con cautela a la hora de determinar si se trata del famoso Chupacabras, terror de los ganaderos.

Para los profesionales, resulta llamativo las características del ataque: en todos los casos "la lesión se encuentra en el flanco izquierdo, sin globo ocular, sin lengua, sin esófago, sin tráquea y sin sublingual ni glándula parótida. Otro dato llamativo es que está bien cuereada por la mitad de la cara y sin periostio" .

15 de septiembre de 2012

Interesante, o Castro de Candaz (Chantada)

Estas fotos pertencen a un dos paisaxes máis misteriosos e destruidos pola man do home nesta terra, falamos da Galiza sumerxida, dun deses pobos que como moitos quedaron baixo as augas dos embalses construidos polo capital e os cartos, desaparecendo e perdendose no olvido.

Esa foi a sorte da aldea de Candaz, en Chantada. Este pobo que se atopaba enriba da beira do Miño foi totalmente desaparecido trala construcción da presa de Belesar, que tamén se levou por diánte a vila de Portomarín.

Pero o pobo de Candaz escondia moito máis que un simple pobo, pois baixo o outeiro de lousa no cal se asentaba gardaba restos dun poboado castrexo de antaño. agora ambos pobos baixo o mesmo outeiro desfanse pouco a pouco sumerxidos polas augas embalsadas do Miño, perdidos e desaparecidos xa do tempo.
O unico recordo que queda a vista practicamente deles podese ver soamente nun par de meses o ano cando pola seca as augas do embalse baixan de nivel e deixan a vista as ruinas do pobo de Candaz dominando as beiras do Miño dende o seu outeiro, firme e robusto aínda, Candaz atrae neses meses moitos curiosos a ver o que aínda queda del en pe.